Zamiokulkas to odporna na zaniedbania i niekorzystne warunki roślina, która pochodzi z afrykańskich terenów, gdzie panuje suchy, podrównikowy klimat. Bardzo dobrze znosi okresy suszy dzięki gromadzeniu wody w grubych i mięsistych liściach oraz podziemnych bulwach. Wśród popularnych odmian można wyróżnić zamiokulkas zamiolistny, zamiokulkas czarny – raven, który ma czarne ubarwienie oraz zamiokulkas zenzi będący miniaturową odmianą o zwartym pokroju. Zamiokulkas zalicza się do roślin, które oczyszczają powietrze poprzez produkcję dużej ilości tlenu i wchłanianie CO2. Roślina lubi ciepło i posiada dużą tolerancję na suszę.
Warto pamiętać:
- Zbyt mocne oświetlenie może powodować pojawianie się brązowych plam na liściach.
- Zamiokulkas nie lubi silnych przeciągów, na które reaguje zrzucaniem listków.
- Zamiokulkas wygina się w stronę oświetlenia i aby zapobiec opadaniu łodyg, dobrze jest co jakiś czas obrócić doniczkę, aby naświetlenie rośliny było równomierne.
- Optymalna temperatura dla tego gatunku to 20-30 st.- W okresie zimowym należy ograniczyć podlewanie.
- Zakurzone liście można przemywać wilgotną szmatką.
Przesadzanie zamiokulkasa
Najlepiej robić to wczesną wiosną lub późną jesienią. Zamiokulkas to roślina, która lubi mieć ściśnięte korzenie. Z czasem będzie potrzebować przesadzenia do większej doniczki. Młode osobniki powinno się przesadzać mniej więcej co rok, w celu zapewnienia im komfortowego rozrostu. Starszym, dojrzałym zamiokulkasom warto zmienić donicę po około 2 lub 3 latach. Kupując nowy pojemnik dla rośliny, należy wybrać taki, który będzie tylko nieco większy od dotychczasowego.
Rozmnażanie zamiokulkasa
Rozmnażanie zamiokulkasa można przeprowadzić na dwa sposoby:
- przez podział kłącza
- lub z sadzonek liściowych.
Najlepiej dokonać tego w trakcie przesadzania rośliny.
WAŻNE: Jeżeli łodyga zacznie gnić w wodzie, to należy jej końcówkę odciąć i powtórzyć cały proces. Wodę trzeba wymieniać sadzonce najlepiej raz w tygodniu.
Należy wybrać zdrowy i dorodny liść - nie powinien on mieć żadnych uszkodzeń ani oznak choroby. Nie może także żółknąć. Liść należy urwać z ogonkiem, który umieszcza się w wodzie albo bezpośrednio w ziemi.
Komentarze
Prześlij komentarz